1990 / 1991 / 1992 / 1993 / 1994 / 1994-1998 / 1997 / 1999 / 2003 / 2005 / 2006 / 2007 / 2008 / 2010 / 2011

1990

• Przywrócono samorząd terytorialny na podstawowym poziomie gminy. Nie zamykało to, a wręcz otwierało szeroką debatę publiczną na temat dalszej decentralizacji zarządzania państwem. Bardzo szybko zaczęto stawiać pytania o usamorządowienie zarządzania województwami i reaktywowanie powiatów samorządowych w miejsce powołanych w 1990 roku rejonów administracji rządowej.
   
• Pojawiły się postulaty utworzenia Pomorza Nadwiślańskiego jako regionu samorządowego, odpowiadającego pod względem zasięgu terytorialnego sześciu dotychczasowym województwom: gdańskiemu, elbląskiemu, toruńskiemu, włocławskiemu, bydgoskiemu i słupskiemu. Powstał zespół ds. reformy administracji publicznej przy rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, któremu przewodził pracownik naukowy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego Lech Mażewski. Natomiast w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy za problematykę samorządową odpowiadał radny Gdańska i przewodniczący Sejmiku Województwa Gdańskiego Grzegorz Grzelak.
   
• Ważną częścią trwającej na początku lat dziewięćdziesiątych debaty samorządowej była dyskusja, wywołana przez prezydentów, na temat znaczenia wielkich miast polskich w transformacji gospodarczej oraz modernizacji kraju. Inspirującą rolę spełniało wówczas warszawskie środowisko Instytutu Miasta z Andrzejem Lubiatowskim i Pawłem Wrońskim na czele. Wyrazem narastającej świadomości odrębności znaczenia i roli wielkich miast było powołanie Unii Metropolii Polskich.
   

1991

• Powstaje Komunalny Związek Gmin „Dolina Redy i Chylonki”, powołany przez miasta Gdynię, Redę, Rumię, Wejherowo, i Gminę Kosakowo. Podstawowym jego zadaniem jest zaopatrzenie tych miejscowości w wodę i odbiór ścieków. W późniejszych latach do Związku dołączyły jeszcze 3 miejscowości: Sopot (1992), Gmina Wejherowo (2005), Gmina Szemud (2008).
   

1992

• Na łamach „Gazety Gdańskiej” ukazały się artykuły Lecha Mażewskiego o potrzebie ustanowienia przez Sejm specjalnej ustawy, regulującej funkcjonowanie aglomeracji miejskich, czyli tzw. lex metropolis.
   
• Gdański radny Paweł Adamowicz pisze o idei Gdańskiego Zespołu Metropolitalnego, warszawskie środowisko samorządowe przygotowuje projekt nowego ustroju dla miasta stołecznego Warszawy, w Katowicach opracowywany jest projekt ustawy o metropolii górnośląskiej.
   
• Samorządowcy z Gdańska, Sopotu, Gdyni, Pruszcza Gdańskiego, Rumi, Redy i Wejherowa powołują Konwent Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Gdańskiego Obszaru Metropolitalnego. Na czele Konwentu stanął ówczesny prezydent Sopotu Jan Kozłowski.
   
• 25 marca reorganizuje się administracja Kościoła Katolickiego. Papież Jan Paweł II z dawnej diecezji gdańskiej ustanawia Archidiecezję Gdańską i siedzibą metropolii gdańskiej. Od tej chwili cały obszar Trójmiasta należy do jednej administracji kościelnej, a Gdańsk staje się siedzibą jednej z 14 polskich prowincji kościelnych.
   
• Choć kościelna metropolia nie ma związku z rosnącą rolą miast w gospodarce światowej i dyskusjami nt. podziału terytorialnego Polski, to zbieżność nazw nie jest przypadkowa. Wywodząca się z języka starogreckiego nazwa Metropolis oznaczała bowiem „miasto-matkę, macierz dla swych kolonii”.
   

1993

• Prof. Wiesław Anders i dr Maciej Chojnacki z Politechniki Gdańskiej zaprezentowali, przygotowany na zlecenie Konwentu Gdańskiego Obszaru Metropolitalnego, projekt delimitacji Gdańskiego Zespołu Metropolitalnego w kilku wariantach.
  • Postulowany przez nich teren GOM obejmował powiaty Pucki i Wejherowski oraz miasta Puck, Wejherowo, Redę, Rumię, gminę Kosakowo od północy oraz Gdynię, Sopot i Gdańsk wraz z gminami Żukowo, Kolbudy, Pruszcz Gdański (miasto i gminę), Cedry Wielkie, Pszczółki oraz powiat tczewski z miastem Tczew. Autorzy zaznaczyli, że w drodze konsultacji miasto Tczew i Kartuzy nie wyraziły zgody na przystąpienie do Gdańskiego Zespołu Metropolitalnego.
     
• Konwent powołał kilka komisji problemowych, złożonych z urzędników poszczególnych urzędów, które identyfikowały obszary możliwej współpracy metropolitalnej.
  • W ramach prac jednej z komisji Antoni Szczyt z Urzędu Miasta Gdańska i profesor Olgierd Wyszomirski, dyrektor Zarządu Komunikacji Miejskiej w Gdyni, analizując ówczesny rozczłonkowany system komunikacji miejskiej, proponowali „powołanie jednostki koordynującej pracę niezależnych organizatorów komunikacji miejskiej w postaci ich związku transportowego”. Jednocześnie zauważali, że w tej chwili „brak jest możliwości pełnej integracji systemu komunikacji w aglomeracji gdańskiej” z uwagi na dotowanie komunikacji komunalnej z budżetów poszczególnych gmin, a komunikacji kolejowej z budżetu centralnego. Zwracali ponadto uwagę, że warunkiem włączenia Szybkiej Kolei Miejskiej do zintegrowanego systemu komunikacji metropolitalnej jest wyodrębnienie jej z PKP.
     
• Wiceprezydent Wejherowa, Andrzeja Remiszewski proponuje utworzenie Gdańskiego Związku Metropolitalnego, który zajmowałby się koordynacją planów przestrzennych, działań ekologicznych, komunikacji, polityki rozwoju gospodarczego oraz powołaniem policji metropolitalnej. Na forum Gdańskiego Związku Metropolitalnego maiłyby więc być podejmowane decyzje, które nie powinny być rozstrzygane na szczeblu jednej gminy.
   
• 19 czerwca 1993 roku odbyła się gdańska konferencja metropolitalna, na której dyskutowano jakie szanse i ewentualne zagrożenia dla miast pomorskich niesie za sobą  powstanie Gdańskiego Zespołu Metropolitalnego
  • Teresa Krasowska, ówczesna prezydent Słupska, nie kryjąc obaw stwierdziła, że „biedny z biednym zrobi niewiele, ale we współpracy z bogatym skorzysta. W dylemacie „z Gdańskiem czy Koszalinem”, wybór pada na aglomerację gdańską, jako lokomotywę wzrostu w północnej części Polski”. Oceniła powstanie Gdańskiego Zespołu Metropolitalnego jako szansę dla Słupska.
     
  • Jacek Bocheński, ówczesny kierownik Wydziału Polityki Regionalnej w Urzędzie Wojewódzkim w Elblągu, zwracał uwagę, że właściwym partnerem dla Kaliningradu będzie nie tyle Elbląg, czy nawet Gdańsk, ale dopiero Gdański Zespół Metropolitalny „bowiem tylko zgromadzony tu różnorodny potencjał będzie w stanie konkurować (…), z potencjałami innych państw, o właściwe miejsce Polski nad Bałtykiem”.
     

1994

• Ważnym głosem w trwającej w latach 1992-94 dyskusji było wystąpienie Piotra Dwojackiego, pracownika naukowego Wydziału Zarządzania UG, który za kluczową funkcję Zespołu Metropolitalnego uznał kreowanie strategii gospodarczej Metropolii, przygotowanie wspólnego programu promocji miast Metropolii opartego o wysoki prestiż Gdańska, koordynowanie planów zagospodarowania przestrzennego z punktu widzenia strategicznych celów oraz integrację komunikacji zbiorowej i koordynację ochrony środowiska. Sposobem dochodzenia do współdziałania na szczeblu metropolitalnym powinno być – według niego - "wznowienie międzygminnych zespołów zajmujących się poszczególnymi obszarami tematycznymi współpracy międzygminnej."
   

1994 – 1998

• Kolejna kadencja samorządu terytorialnego nie wniosła żadnych  większych inicjatyw metropolitalnych. Wstrzymano prace nad Metropolią Gdańską. Samorządowcy przygotowywali się do reformy administracyjnej, wprowadzano m.in. Miejskie Programy Pilotażowe.
   

1997

• Powstało Stowarzyszenie Lobbingu Pomorza Gdańskiego, skupiającego menadżerów, naukowców, przedsiębiorców, urzędników samorządowych i rządowych oraz kilku posłów. Prezesem aż do zakończenia działania Stowarzyszenia w roku 2005 był Andrzej Ubertowski, prezes zarządu firmy Polnord. Stowarzyszenie doprowadziło do kilku debat z udziałem prezydentów miast Trójmiasta.
   

1999

• Reforma administracyjna w Polsce wprowadza nowy - trójstopniowy podział terytorialny państwa. Samorządy terytorialne przejęły od administracji państwowej część zadań publicznych. Podstawową jednostką samorządu terytorialnego w dalszym ciągu pozostaje gmina, wprowadzono jednak dodatkowo jednostkę powiatu, a liczba województw zmniejszyła się z 49 do 16.
   
• Podpisano porozumienie w sprawie współdziałania na rzecz aglomeracji, które było wymiernym efektem wielu debat zainicjowanych przez Stowarzyszenie Lobbingu Pomorza Gdańskiego. Prezydenci rozpoczęli - jak się później okazało niemożliwe do realizacji z powodu oporu PKP - prace nad wspólnym biletem metropolitalnym. Władze Gdańska, we współpracy z władzami Gdyni, przygotowały projekt powołania Międzygminnego Związku Transportowego. Ale projekt uchwały Rady Miasta Gdańska w tej sprawie nie trafił pod obrady z powodu wycofania się z projektu władz Gdyni.
   

2003

• Powstaje Rada Metropolitalna Zatoki Gdańskiej (RMZG). W skład RMZG weszli prezydenci, burmistrzowie i wójtowie Gdańska, Gdyni, Sopotu, Pruszcza Gdańskiego, Żukowa, Kolbud, Kosakowa, Redy, Rumi i Wejherowa oraz Marszałek Województwa Pomorskiego. Nie chcąc już na początku wywoływać oporów jednego z miast, Prezydent Gdańska z Marszałkiem Kozłowskim nie proponują nazwy „Rada Metropolii Gdańskiej”.
  Przewodniczącym Rady został Marszałek Województwa Pomorskiego, aby zaznaczyć silne związki metropolii z Pomorzem oraz uniknąć niepotrzebnej dyskusji na temat zasad wyłaniania przywództwa w Radzie.
  Rada miała charakter niezinstytucjonalizowany. Członkowie Rady od początku uznaliz, że jednym z głównych celów RMZG powinno być przyspieszenie integracji systemów komunikacji zbiorowej.
   

2005

• 31 sierpnia wydany został „Manifest Trójmiejski”. Autorami tego dokumentu byli dr Zbigniew Markowski, profesorowie Leszek Pawłowicz i Edmund Pietrzak z Uniwersytetu Gdańskiego oraz prezes Gdańskiej Fundacji Kształcenia Menadżerów, profesor Wojciech Rybowski i Cezary Windorbski, Honorowy Ambasador Miasta Gdańska w Warszawie. Autorzy „Manifestu” zwracali się z apelem do opinii publicznej Pomorza o podjęcie debaty nad utworzeniem metropolii gdańskiej. Punktem wyjścia dokumentu była teza, że bez organizacji metropolitalnej Trójmiasto będzie rozwijać się wolniej od innych dużych miast polskich. Autorzy nawoływali do dokonania trzech kluczowych przedsięwzięć:
  • budowy autostrady A-1,
  • rozbudowy lotniska im. Lecha Wałęsy,
  • utworzenie z Gdańska, Gdyni i Sopotu jednego pod względem administracyjnym organizmu miejskiego.
     
  • twórcy „Manifestu” odbyli też szereg spotkań roboczych z prezydentami Gdańska, Sopotu i Gdyni, nakłaniając ich do zorganizowania jednego poważnego forum gospodarczego w miejsce dotychczasowych konferencji o zasięgu lokalnym organizowanych przez niektóre miasta. Niestety zgody nie osiągnięto, bowiem prezydent Gdyni postawił warunek, że forum zawsze będzie odbywało się w Gdyni. Prezydenci Sopotu i Gdańska proponowali natomiast, by forum odbywało się co roku w innym mieście Trójmiasta.
     
• Bezpośrednim efektem opublikowania „Manifestu Trójmiejskiego” było zawiązanie się Społecznego Komitetu na rzecz Metropolii Trójmiejskiej, z udziałem przedstawicieli elit naukowych i biznesu.
   

2006

• „Dziennik Bałtycki”, we współpracy z Telewizją Gdańsk i Radiem Gdańsk zainicjowały debaty pod nazwą „3Majmy się razem – Metropolia Trójmiasto”. W trakcie trwającej rok dyskusji „Dziennik Bałtycki” otworzył swoje łamy samorządowcom z gmin przyszłej metropolii, przedstawicielom nauki, biznesu, posłom i czytelnikom. Oto wypowiedzi z 2006 roku:
  • Jacek Karnowski: „metropolia nie powinna być stowarzyszeniem czy posiadać struktury związku komunalnego, który z natury rzeczy pozbawiony jest samodzielności (…). Pozyskiwanie inwestorów wymaga szybkich decyzji (…). Ważny jest także wizerunek „przywódcy”, „lidera” znaczącego miasta na arenie międzynarodowej (…). A to może zagwarantować tylko prezydent metropolii, a nie przewodniczący związku komunalnego”. Karnowski zdecydowanie opowiedział się za spójną ustawą metropolitalną. Zarysował strukturę organizacyjną projektowanego powiatu metropolitalnego, na czele z prezydentem, wybranym w bezpośrednich wyborach.
     
  • Paweł Adamowicz: „wiem, że brzmi to mało wiarygodnie, ale od siedemnastu lat nie udało się nam, jako Trójmiastu, wspólnie zaprezentować się na żadnych międzynarodowych targach turystycznych (…) Skoro nie udaje się nam – prezydentom metropolii gdańskiej – dogadać, trzeba zdać się na rozwiązania prawne. Trudno. Dziś, po wielu mało budujących doświadczeniach, jestem przekonany, że konieczna jest specjalna sejmowa ustawa metropolitalna”.
     
  • Wojciech Szczurek: „wszystkim malkontentom pragnę powiedzieć, iż w większości najistotniejszych spraw integracja działa, choć nie zawsze rozpoczęte trudne procesy zostały zakończone i wiele jeszcze przed nami. Patrząc na obszary, myślę dobrze funkcjonującej współpracy, możemy stwierdzić, iż jesteśmy metropolią” (…) „co więcej, widzę przy próbie centralizacji – niebezpieczeństwo utraty dorobku i lokalnej specyfiki oraz niepotrzebny poziom biurokracji” (…) „w sposób partnerski należy liczyć się ze zdaniem wszystkich miast i gmin, które tworzą metropolię. Wiem, że ta rozmowa nie jest łatwa, wymaga trudnej umiejętności słuchania, ale dopiero jej wynik będzie stanowił trwały fundament dla prawdziwej, a nie papierowej Metropolii Pomorskiej”.
     
  • Wójt Kolbud Leszek Grombala: „część samorządowców sprzeciwia się ustawie, twierdząc, że metropolia powinna opierać się na dobrowolności. Z tą bywa jednak różnie: dobrowolnie metropolię tworzymy już od pięciu lat! I końca problemów nie widać”
     
  • Prezydent Wejherowa Krzysztof Hildebrandt pisał: „nadmierna centralizacja władzy w metropolii i oddalenie w zbyt wielu sprawach ośrodka decyzyjnego od centrum metropolii, zmniejszy znacznie wpływ mieszkańców na to, co się u nich dzieje”.
     
  • Zastępca Wójta Szemudu, Krzysztof Brzezicki obawa przed „Większym Bratem”: „Jak nie zaprzepaścić (…)  samorządności (…), indywidualnych cech poszczególnych wspólnot, by w konfrontacji z Większym Bratem zachowały swoją tożsamość i miały szanse na swój własny, przez siebie akceptowany rozwój”
     
  • Burmistrz Rumi Elżbieta Rogala-Kończak na pytanie, jaka ma być przyszła metropolia, odpowiada: „Wielka, silna, twórcza, demokratyczna, ale na pewno nie kosztem przysłowiowych „maluczkich”.
     

2007

• Po czterech latach rozmów i pertraktacji zarejestrowany został Metropolitalny Związek Komunikacyjny Zatoki Gdańskiej. W skład Związku weszły: Gdańsk, Gdynia, Sopot, Żukowo, Kolbudy, Pruszcz Gdański (miasto i gmina wiejska), Reda, Rumia, Kosakowo, Luzino i Wejherowo (miasto i gmina wiejska). Przewodniczącym Związku został sopocianin dr Hubert Kołodziejski.
  • Zadaniem MZK ZG było zintegrowanie różnych systemów transportu zbiorowego dla ponad miliona osób, czyli połowy mieszkańców województwa pomorskiego, wynegocjowanie wspólnej taryfy, sprzedaży i kontroli biletów.
     
  • Równocześnie liderzy samorządów metropolii ustalili, że od 1 stycznia 2008 roku Metropolitalny Związek Komunikacyjny przejmie pełne zarządzanie komunikacją publiczną wraz z zawartymi kontraktami z przewoźnikami, a więc ulegną likwidacji dotychczasowe Zarządy Transportu Miejskiego w Gdańsku, Gdyni i Wejherowie.
     
  • Gdańsk zawarł umowy przewozowe na nowych zasadach zamówień publicznych. W każdej z nich zawarł zapis - istniejący do dziś - że w każdej chwili, kiedy tylko nastąpi pełna integracja transportu miejskiego, stroną umowy dla przewoźnika staje się MZKZG. Zawarcie tych umów odbyło się z opóźnieniem, bo w II poł. 2008 r., choć i tak Gdańsk był jednym z pierwszych miast w Polsce, które je podpisało. Gdynia zrobiła to dopiero 30 listopada 2009 roku. Miasto Wejherowo do dziś nie dokonało zaś podziału swojego transportu na zarządcę i przewoźnika.
     
• Artykuł „Siedem grzechów głównych Trójmiasta” Jana Grzechowiaka, opublikowanym na łamach „Gazeta Wyborcza Trójmiasto” wywołał kolejną debatę metropolitalnej, której zwieńczeniem było opracowanie przez GW „Karty Trójmiasta” i podpisanie jej 28 marca 2007 r. przez prezydentów Gdańska, Gdyni, Sopotu oraz Marszałka Województwa Pomorskiego.
  Autorzy „Karty” wskazali do zrealizowania dziesięć zadań. Na przykład: wspólny bilet komunikacji miejskiej, stworzenie wspólnego kalendarza imprez kulturalnych, budowę trójmiejskiej sieci ścieżek rowerowych, wspólną promocję atrakcji turystycznych Trójmiasta w kraju i za granicą oraz, także wspólne przyciąganie nowych inwestycji.
   

2008

• Wraz z początkiem roku obowiązywać zaczął tzw. bilet metropolitalny kolejowo-komunalny, uprawniający do przejazdów komunikacją miejską oraz Szybką Koleją Miejską na terenie metropolii. Sprzedaż rośnie do dziś.
   
• Ważnym i konkretnym efektem prac Rady Metropolitalnej były konsultacje i opiniowanie projektu zagospodarowania przestrzennego metropolii przygotowywanego przez Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego, który wypracował roboczy projekt zasięgu terytorialnego obszaru metropolitalnego. Obejmował on miasta na prawach powiatu: Gdańsk, Sopot, Gdynię, graniczące z nimi powiaty: pucki, wejherowski, kartuski, gdański i nowodworski oraz miasto i gminę Tczew, miasto Lębork i gminę Nowa Wieś Lęborska. Tak delimitowany Gdański Obszar Metropolitalny obejmuje łącznie 45 miast i gmin zamieszkałych przez prawie 1,4 mln mieszkańców.
   
• Władze Gdańska oraz Województwa Pomorskiego podjęło decyzję o dokapitalizowaniu, a przez to zwiększeniu udziałów w Szybkiej Kolei Miejskiej. Prezydent Gdańska i Marszałek Województwa uznali, że SKM jest jednym z przedsięwzięć najbardziej istotnych dla rozwoju metropolii. Włączenie się samorządu terytorialnego w finansowanie spółki, obok dotychczasowego właściciela – Polskich Kolei Państwowych SA – uznano za niezbędne w celu dalszego rozwoju „naziemnego metra” metropolii. W kolejnych latach do Gdańska i Samorządu Województwa przyłączyły się także miasta Sopot, Gdynia, Pruszcz Gdański i Rumia.
   

2010

• Gdańsk, Samorząd Województwa Pomorskiego, a także miasta Sopot i Gdynia podjęły decyzję o dokapitalizowaniu Portu Lotniczego im. Lecha Wałęsy w Gdańsku. Dofinansowanie miało pomóc w sfinansowaniu wartej 400 milionów złotych rozbudowy trzeciego największego lotniska regionalnego w Polsce.
   

2011

• W wyniku kolejnych etapów dokapitalizowania strategicznych dla rozwoju metropolii projektów, znacznie zwiększył się udział samorządu terytorialnego w strukturze właścicielskiej dwóch spółek „metropolitalnych”:
  • Port Lotniczy w Gdańsku im. Lecha Wałęsy:
    • Miasto Gdańsk - 34 %
    • Województwo Pomorskie – 33 %
    • P.P. Porty Lotnicze Warszawa – 29 %
    • Miasto Gdynia - 2 %
    • Miasto Sopot - 2 %
      
       
  • PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście:
    • PKP SA - 43,9 %
    • Skarb Państwa – 20,7 %
    • Gdańsk - 15,5 %
    • Województwo Pomorskie – 12,5 %
    • Gdynia - 3,16 %
    • Sopot - 2,6 %
    • Pruszcz Gdański – 1,5%
    • Rumia - 0,15%
      
• Dwa lata od ostatniego spotkania Rady Metropolitalnej Zatoki Gdańskiej zainicjowano prace nad utworzeniem stowarzyszenia metropolitalnego przez Miasto Gdańsk. Odbyła się seria kilkunastu spotkań w Gdyni, Sopocie i powiatach dokoła Trójmiasta.
   
• 9 czerwca, z inicjatywy Marszałka Województwa Pomorskiego, odbyła się konferencja pt. "Obszar Metropolitalny nad Zatoką Gdańską - wyzwania i potrzeby rozwoju", która odbyła się w Sali Dębowej Centrum Muzyczno-Kongresowego w Gdańsku. Uczestniczyli w niej przedstawiciele władz jednostek samorządu terytorialnego, jednostek publicznych zajmujących się planowaniem przestrzennym, transportem i ochroną środowiska, uczelni wyższych, mediów, pracownicy Urzędu Marszałkowskiego WP oraz liczni goście zainteresowani problematyką Gdańskiego Obszaru Metropolitalnego.
   
• 13 września, dwa dni przed spotkaniem założycielskim GOM, przedstawiciele 15 gmin z północnej części województwa pomorskiego podpisało się pod listem o współpracy w ramach, mającego „charakter nieformalny” Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów NORDA. Większość tych gmin zadeklarowało wcześniej chęć przystąpienia do Stowarzyszenia GOM. Forum NORDA ma działać jedynie na rzecz północnej części Pomorza. Współpraca ma dotyczyć realizacji Obwodnicy Północnej Aglomeracji Trójmiejskiej, wspólnej gospodarki komunalnej, polityki turystycznej oraz edukacyjnej. (komunikat woli współpracy – do pobrania)
   
• 15 września w Gdańsku odbyło się Zebranie Założycielskie Gdańskiego Obszaru Metropolitalnego, na którym 29 samorządów zadeklarowało chęć przynależności do Stowarzyszenia. Jednomyślnie wybrano Zarząd, na którego czele stanął inicjator integracji metropolitalnej Prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, wiceprezesem został Józef Reszke Starosta Powiatu Wejherowskiego, skarbnikiem wójt gminy Pszczółki Hanna Brejwo.
   
• 4 października w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego odbyło się posiedzenie Rady Metropolitalnej Zatoki Gdańskiej. Tematem wiodącym spotkania były problemy związane z komunikacją publiczną i zasobami środowiska.
   
• 6 października – rejestracja Stowarzyszenia w KRS.
   
• 9 listopada – Zarząd GOM powołał 5 komisji tematycznych.
   
• 7 grudnia – podpisanie porozumienia przez 8 Powiatowych Urzędów Pracy na rzecz Metropolitalnego Rynku Pracy. Na mocy porozumienia osoby aktywnie poszukujące pracy otrzymały możliwość korzystania z bezpłatnych przekazdów komunikacją miejską w Gdańsku. 
   
• W ciągu kolejnych miesięcy do Stowarzyszenia GOM przystąpiło 11 kolejnych samorządów, powiększając tym samym ilość członków Gdańskiego Obszaru Metropolitalnego do 41.